رابطه ی هموگلوبین A1C با زمان در محدوده ی هدف بودن قند خون در بیماران دیابتی

اخیراً محدودیت های هموگلوبین A1C، در توصیف کنترل قند خون کوتاه مدت و بلند مدت مشخص شده است. پایش مداوم گلوکز[1](CGM)، داده هایی قوی در مورد کنترل قند خون کوتاه مدت و معیارهایی مانند درصد زمانی در محدوده ی هدف بودن قند خون یا TIR% را ارائه می دهد که اکنون به طور معمول برای نشان دادن تغییر در کنترل قند خون پس از مداخله در یک مطالعه بالینی یا تغییر در درمان برای مراقبت از بیمار، استفاده می شود. مطالعات اخیر نشان داده است که ارتباط بین TIR%  و عوارض میکرووسکولار دیابت مشابه با ارتباط HbA1C  با این عوارض است. با این حال، رابطه ی TIR%  با HbA1C، به عنوان معیار طولانی مدت کنترل کلی قند خون، تا به امروز به وضوح مشخص نشده بود.

محققان تمام مقالاتی که به بررسی معیارهای HbA1C و TIR% یا HbA1C و خودآزمایی مکرر قند خون  (SMBG)در طیف وسیعی ازHbA1C ها ، فن آوری ها و جمعیت ها پرداخته بودند را برای تعیین همبستگی این دو معیار، بازنگری کردند.

محققان، ارتباط داده های منتخب HbA1C و TIR%  را از 18 مقاله با تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون، ارزیابی نموده و همبستگی بسیار خوبی را بین این دو معیار کشف کردند[2].

این همبستگی پس از حذف یک مطالعه که در آن از خودآزمایی مکرر قند خون (SMBG)استفاده شده بود یا حذف شش مطالعه با 7 روز استفاده ازCGM ، تغییر نکرد. برای هر 10٪ تغییر مطلق در TIR ٪، 0.8 درصد یا 9 میلی مول در مول تغییر در  HbA1C، مشاهده می شد.

محققان نتیجه گیری نمودند که همبستگی خوبی بین HbA1C و TIR٪وجود دارد که ممکن است اجازه دهد که از TIR%، به عنوان یک معیار ترجیحی برای تعیین نتیجه ی مطالعات بالینی، پیش بینی خطر عوارض دیابت و ارزیابی کنترل قند خون یک بیمار استفاده نمود.

منبع:

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30575414/